لارنگوسکوپ وسیله ای است که جهت لوله گذاری داخل تراشه است. در بیماران نیازمند بیهوشی و یا نارسایی تنفسی به کار برده می شود. در عملیات احیای قلبی و تنفسی پیشرفته استفاده مشود. همچنین در اتاق های عمل و هنگام بیهوشی استفاده از این وسیله پزشکی اجتناب ناپذیر است. تمام بخش های بیمارستانی و تیم های امداد و نجات و فوریت پزشکی ملزم به همراه داشتن این وسیله و آشنایی با روش بکارگیری آن می باشند. پزشکان بیهوشی، تکنسین های هوشبری و فوریت های پزشکی و پرستاران بخش های اورژانس و ویژه از لارنگوسکوپ استفاده میکنند. اغلب در روند احیای قلبی ریوی و درمان بیمار به لارنگوسکوپ و لوله گذاری داخل تراشه اقدام می نمایند.
لارنگوسکوپ
لارنگوسکوپ شامل دسته حاوی باطری است. تیغه های با منبع نور (لامپ یا فیبر نوری) ممکن است به آن متصل شده یا برداشته شود. هنگام استفاده از آن، لارنگوسکوپ در دست چپ متخصص بیهوشی و نزدیک به محل اتصال بین دسته و تیغه لارنگوسکوپ نگه داشته می شود. تیغه از سمت راست دهان بیمار وارد می شود. به طوری که از دندانهای پیشین به دور باشد. زبان بیمار به سمت چپ منحرف گردد. به شکلی از مجرای تیغه به دور باشد. همچنان که تیغه به جلو و مرکز به سمت اپی گلوت به پیش می رود. از فشار بر دندانها و یا لثه ها باید پرهیز گردد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.